The quickest sketch ever

Geïnspireerd door dit topic op Astroforum wilde ik graag de driedubbelster β Monocerotis opzoeken. Die middag, vrijdagmiddag 19 februari, is het mooi helder. Helaas, als ik na het eten wil gaan opstellen is inmiddels een dik pak wattenschijven langs de hemel gekropen. Too bad, het zal voor een andere keer zijn. Maar als ik een kop koffie later weer even naar buiten kijk blijkt de bewolking als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen. Het behoeft geen betoog dat deze jongen vijf minuten later buiten staat met de Skylux. Want voor een dubbelster leent zo’n refractor zich natuurlijk bij uitstek, als mijn informatie juist is.

Omdat in het zuiden weinig sterren met het blote oog zichtbaar zijn richt ik grofweg boven Sirius, in het verlangde van de drie sterren van de gordel van Orion. Na enig heen en weer bewegen verschijnt een duidelijke ster in de zoeker. Nader onderzoek van de omringende sterren wijst uit dat het gaat om γ Monocerotis. Mooi, dan zit ik in de buurt. Gebruik makend van mijn PSA baan ik me in spiegelbeeld een weg naar buurman β.
Na enig experimenteren met vergrotingen lijkt de combinatie van 10 mm Ortho met 1.3x Barlow optimaal, bij een vergroting van 91x. In beeld is een prachtig twee-en-een-half-tal te zien. Een heldere ster en een omgevallen 8, ofwel een ∞. Maar bij vlagen van goede seeing komen die twee even los en zie ik een echt drietal. Linksboven dit geheel toont zich nog een zwakke veldster. Daarmee is dit de snelste schets die ik ooit heb gemaakt, met maar vier speldenprikken van diverse dikte. Alle andere zeer zwakke veldsterren heeft de scanner erbij verzonnen.

Al met al een leuke verschijning aan de hemel. Erg de moeite waard.