Onverstandig?

De vakantie zit erop, de volgende dag weer aan de slag. En dan kom je liever uitgerust voor de dag, dus op tijd naar bed. En laten de weersites net op zo’n avond nu eens wel in staat zijn een meerderheidscoalitie te vormen. De kriebels krijg ik ervan. Eén deel wil gewoon gaan slapen. En aangezien ik maar uit één deel besta wil datzelfde deel gewoon in de auto stappen naar het Dijkgatsbos. Verstandig? Nee, dat ben ik van harte met het thuisfront eens. Wel neem ik me voor om het niet laat te maken.

Maar nu zit ik een avond later toch mooi gewapend met een drietal schetsen achter de laptop. Met het uitzicht op een avond vroeg erin, en morgen thuiswerken dus niet heel vroeg op. En tenslotte zijn er ook mensen die van 7600 meter uit een vliegtuig springen zonder parachute om kilometers verder in een vangnet van 30 bij 30 meter te landen. Dus nou ja, dan valt dit toch wel mee?

Met gemengde gevoelens ga ik op weg. Onderweg is het helder maar hoe dichter bij het Dijkgatsbos, hoe bewolkter het wordt. Gelukkig staat de wind gunstig en ik verwonder me over de borden Pas op voor Herten langs de weg. Totdat ik dichtbij de ingang van het Dijkgatsbos daadwerkelijk moet remmen voor Bambi, die gracieus uit de berm komt huppelen en toch maar weer terug erin. Check. Die kan ik afstrepen van mijn lijst.

Jan en Esther zijn al ter plaatse en direct achter mij arriveert Martijn. Kwartet. In afwachting van de wegtrekkende bewolking genieten we van koffie, thee, Saturnus en koek. Ook komt er nog een helder vliegend object over dat Dragon blijkt te zijn.

Al snel blijkt dat het Dijkgatsbos niet echt geschikt is voor zuidelijke objecten. Eigenlijk is alles beneden een graad of dertig lastig of niet te zien; daarboven en in andere richtingen is het prima. Maar omdat ik in het zuiden begin, is dat begin wat moeizaam.

NGC6235 zal voor volgend jaar zijn. Of voor volgende week in Breezanddijk. Na enkele verwoede pogingen landt de Slangendragerbolhoop in de boomtoppen, na met succes mijn blik ontweken te hebben. NGC “Barnard’s Galaxy” 6822 moet meer moeite doen om me te ontwijken. Sterker nog, ik vermoed dat ik hem heb gezien. Op de plaats die de atlas aanwijst meen ik een diffuse wolk te zien, een hele vage, onregelmatige lichtere vlek. Als ik die later vergelijk in Aladin Lite blijkt dat te kloppen. Maar ik vind het te vaag, en niet overtuigend. Ik log hem dus niet; herkansing in Breezanddijk.
Hetzelfde verhaal geldt voor galaxy NGC6814, iets hoger in Aquila. Af en toe vermoed ik heel perifeer een pit te zien, op een plaats die achteraf volgens Aladin blijkt te kloppen. Maar ik wil zien, niet vermoeden. Eveneens een geval Afsluitdijk. Voor deze lokatie zijn deze objecten te laag.

Gelukkig wordt het hogerop snel beter, want even daarvoor laat bolhoop NGC6760 in Aquila zich in vol ornaat zien. En in Leiden ging dat echt niet (nou ja, bij volle maan niet in elk geval). Hier knalt hij eruit. Het scheelt niet veel of de eerste sterren lossen op.

Ondertussen hoor ik verderop bij mijn waarneemmaten allerlei interessante objecten voorbij komen. Maar het loopt alweer tegen enen, de tijd die ik mijzelf heb gesteld om te stoppen, zodat er tenminste nog vier uur slaap in het verschiet liggen. Daarmee moet ik de volgende werkdag kunnen overbruggen. Omdat ik niet veel tijd meer heb blijf ik daarom deze keer bij mijn eigen telescoop, die ik nu echt goed omhoog richt.

De kleine beer heeft een luis in de pels in de vorm van galaxy NGC6217. Een heel leuk, ellipsvormig ding, zo blijkt.

Ook de draak is niet behandeld door zijn baas want ook in zijn nek kruipen verschillende luizen. Zoals deze NGC5907, een beauty van een langwerpig stelsel.

Inmiddels is het toch tegen half twee en met tegenzin begin ik met opruimen. Het is nog prachtig helder en ik ben blij voor Esther, Jan en Martijn dat ze nog even door kunnen. Zelf stap ik toch met een soort van kater in de auto, in plaats van de euforie die er normaal is na zo’n avond.

De volgende dag kijk ik nog eens naar mijn veldschetsen. Vijf stuks, de drie die hier zijn uitgewerkt en de twee twijfelgevallen. Hmmm, dat zijn toch eigenlijk best leuke resultaten. Wat zit ik nou moeilijk te doen. Hoezo kater? Verstandig was deze sessie niet, wel lekker. Ondanks de strubbelingen. Tot volgende week!