Het licht kruipt waar het niet gaan kan

Nadat het licht van Saturnus een slordige 1.2 miljard kilometer heeft gereisd, zal het zich dan laten tegenhouden door een paar sullige bladeren van een knotwilg op drie meter van mijn hoofdspiegel? Neuj, met de haven in zicht zetten de fotonen van de geringde gazeuse zwerkbal nog heel even door. En dan kunnen de 1812 mm van de de hoofdspiegel naar het brandpunt en de 5mm door het oculair er ook nog wel bij. En zo bereikt mij een bij vlagen haarschelp beeld op 360x vergroting van het hemeljuweel, compleet met bijna doorlopende Cassinischeiding en een duidelijke band om de planeetbol. Heel mooi is ook het 3D-effect, zoals de bol in zijn ring ligt. En dat terwijl de planeetstip door de zoeker niet eens is te zien vanwege die bladeren. Terwijl de planeet omhoogklimt tot boven de Eschertoren, de kantoorflat die vanuit mijn tuin het zuiden markeert, verbetert het beeld nog. Frappant ook dat deze planeet, bij deze lage stand, zoveel vergroting kan hebben. Wel is de atmosferische dispersie duidelijk te zien in de vorm van een rode rand boven en een blauwe beneden (waarbij het beeld in omgekeerd), dus met een atmosferische dispersiecorrector (ADC) zou het beeld wellicht nog beter zijn geweest. Maar ik ben hierover al dik tevreden. Daarnaast waren er in elk geval vier manen te zien: aan de westkant van de planeet Titan, Rhea en Dion; aan de oostkant Enceladus, tenminste, ik denk dat die het was. Vlakbij moeten ook Mimas en Tethys hebben gezeten maar Mimas zal overstraald zijn door de planeet zelf en Tethys kon ik niet zien.

Het plan was om vanavond e-i-n-d-e-l-i-j-k M10 en M12 te verschalken, maar daarvoor blijk ik toch echt aan de verkeerde kant van het huis te staan. Eens het deftig donker is zijn de beide bolpluizen achter het dak verdwenen. Toch maar hopen op een kans later in de week op de Afsluitdijk, want de voortuin is met al die lantarenpalen geen plek voor deepsky.

Niet getreurd, dan maar eens de zomerhemel verkennen. De rest van de tijd besteed ik met showpieces die zich weinig aantrekken van de grijze nachten. De Ringnevel M57 in Lyra lust ook een flinke bak vergroting (360x) en is indrukwekkend in mijn nieuwe 5 mm Fujiyama Ortho, die ik enkele maanden geleden heb overgekocht van een illustere medeforummer. Ook Saturnus heb ik net met dit oculair bekeken. M71 is de volgende halte, die ik eigenlijk het mooist vind op de lage vergroting van 75x met de 24mm Maxvision. Hogere vergrotingen kan de open sterrenbolhoop goed hebben, maar daarmee “verwaait” hij meer en is minder goed te herkennen tegen de achtergrond, hoewel dat wellicht ook te maken heeft met de niet-zo-donkere hemel. Op 75x is het een mooie cluster opgeloste sterren tegen een waas van niet opgeloste zwakkere broeders.
Dan volg ik de pijl van Sagitta en neem de afslag rechtsaf naar de vos Vulpecula, waar de Halternevel M27 keurig wordt aangewezen door een langwerpige driehoek van sterren, maar daarnaast een hele vernœuqueratieve bijna identieke driehoek die mij eens, de eerste keer dat ik M27 opzocht, flink op het verkeerde been heeft gezet. Heel mooi tekent de halter zich af, en wat ik er extra leuk aan vind zijn die twinkelende sterren die perifeer oplichten, waaronder ook de centrale ster. Verder ga ik naar M56 tussen Albireo en Vega, waarbij ik Albireo net ben vergeten te noemen. Deze mooie dubbelster gebruikte ik eerder op de avond, nog in de schemering, om de zoeker en RDF uit te lijnen. Maar het geel-blauwe duo blijft altijd een genot om naar te kijken. M56 is makkelijk te vinden aan de lange poot van een asymmetrisch V-vormig asterisme en is wen mooie ronde bol die op hoge vergroting nog een beetje oplost ook.
Terug naar Cygnus de Zwaan mik ik de RDF op 51 Cyg, waar ik met behulp van UHC- en OIII-filter heel vaag iets van de Sluiernevel kan zien. Maar deze is toch echt mooier onder een donkere hemel. Daarom, ten slotte, mik ik nog op M11, het Wild Duck Cluster. Oow, wat is dat ding mooi, op 75x maar zeker op 225x met de 8 mm Planetary. Een hele heldere ster, omringd door een wolk van fijne speldenprikken, die her en der gaten lijkt te hebben.

Om een uur of half twee vind ik het mooi geweest en ruim op. Een eenvoudige sterrenkijkavond, maar toch genoeg vitamine W opgedaan om er weer even tegen te kunnen.